ماه زده بر پس تنهایی خویش
من نه
خورشید پشت کرده به نورانی خویش
من نه
ستاره نیز گاهی تک و منفرد
صوت تنهایی می کند آوا
ابر هم بی خودی نمی کند پروا
من نه
می مانم پای قرار بی قراری ام
سایه‌ی بی صدایی ام
نغمه‌ی بی کلامی ام
تا ته این بی انتها
یک مدعا
یک باور، یا اشتباه!!!
سلام برای نوشتن شعر نیاز به تخیل و فکر باز داری
اما در این شعر چنین چیزی نمی بینم
سعی کن قالب های شعری مانند قصیده و مثنوی را وارد کارهایت کنی
و از شعر نو بپرهیز
از دوستانت کمک بگیر
ان شالله موفق باشی