شبکه های اجتماعی من

سلام

اینجا اینطور که پیداست پاتوق من بوده در سال های 96 و 97، در اوج نوجوانی.

به مطالب بلاگ که نگاه میکنم شبیه خمیری است که ناپخته بیرون آورده شده. ولی انگار که بیرون آوردنش در آن زمان لازم بوده. مخلص کلام اینکه مطالب اینجا را به یادگار ایام نوجوانی ام میگذارم به یادگار؛

و احتمالا مرا دیگر اینجا نمیبینید. ولی من هستم :)

 

لیستی از جاهایی که میتوانید پیدایم کنید را برایتان در زیر آورده ام:

وبسایت شخصی ام: sinasalehizadeh.ir

ویرگول: virgool.io/@sina-salehizadeh

توییتر:twitter.com/sina_salehizade

اینستاگرام: instagram.com/sina_salehizadeh

 

خوشحال میشم در ابتدای جوانی ام ببینمتان...

می مانم

ماه زده بر پس تنهایی خویش

من نه

خورشید پشت کرده به نورانی خویش

من نه

ستاره نیز گاهی تک و منفرد

صوت تنهایی می کند آوا

ابر هم بی خودی نمی کند پروا

من نه

می مانم پای قرار بی قراری ام

سایه‌ی بی صدایی ام

نغمه‌ی بی کلامی ام

تا ته این بی انتها

یک مدعا

یک باور، یا اشتباه!!!

 

 

خالی است

بهار شده این دل؟ نه!

کوچه بهاری شده تنها، افسوس

جای یک کوچه‌ی تنهایی سرسبز هنوز هم خالی است

جای یک قاب پر از خط و خش یار هنوز هم باقی است

جای یک نامه‌ی پر مهر و ترانه هنوز هم جاری است

دل من فکر نکن خالی نیست، از غم و اندوه و تن لرزه و ترس

اما

جای یک او هنوز هم خالی است